T: Warunkowe przetwarzanie poleceń systemu DOS.
Zadanie1:
Wykorzystując Pomoc i obsługę techniczną systemu Windows odszukaj informację na temat „Omówienie powłoki poleceń”.
Symbole przetwarzania warunkowego są używane do wydawania kilku poleceń z tego samego zgłoszenia i wykonaniu czynności zależnie od wyników polecenia. Najważniejsze operatory warunkowe poleceń systemu DOS:
| (tzw. potok) przesłanie standardowego wyjścia polecenia1 jako standardowego wejścia do polecenia2, jako polecenie2 można wykorzystać następujące
polecenia: sort, more i find, przykład:
type plik.txt | more => zawartość pliku plik.txt będzie wyświetlana kolejno stronami,
|| warunkowe wykonanie polecenia, drugie polecenie wykona się tylko wtedy gdy pierwsze się nie uda, przykład:
del z.bat || echo "Operacja usuwania nie powiodła się" => Polecenie echo jest wykonywane jedynie wtedy, gdy nie uda się polecenie del,
& łączy wiele poleceń, logiczna operacja AND, przykład:
dir & cd .. => po wyświetleniu zawartości bieżącego katalogu przejdziemy do katalogu nadrzędnego,
&& warunkowe wykonanie polecenia - drugie polecenie jest wykonywane tylko wtedy gdy pierwsze zakończy się poprawnie,
( ) grupuje kilka poleceń, przykład:
(type plik.txt | sort) | find „Adam"
^ znak ten oznacza przeniesienie polecenia. Może być stosowany w skryptach do poleceń zajmujących więcej, niż jeden wiersz.
> przekierowanie wyniku działania polecenia, przykład:
p.bat > plik.txt => przekierowuje wyjście pliku wsadowego p.bat do pliku plik.txt.
>> dodanie wyniku polecenia do innego obiektu, przykład:
p.bat >> plik.txt => utworzy plik plik.txt i skieruje do niego wyjście pliku p.bat. Jeśli plik.txt istnieje, wyjście pliku p.bat zostanie do niego dopisane.
< podaje dane ze źródła na wejście polecenia, przykład:
[polecenie] < plik.txt => otwiera plik.txt za pomocą programu [polecenie].
Aby posortować zawartość pliku i wynik tej operacji umieścić w nowym pliku należy wprowadzić
sort < plik.txt > posortowany.txt
; lub , oddziela parametry dostarczając je poleceniu pojedynczo, przykład:
dir plik1.txt ; plik2.txt => wiersz ten uruchomi polecenie dir w odniesieniu do pliku plik1.txt i plik2.txt
Zadanie1:
Wykorzystaj poznaną wiedzę w praktyce wykonując podane w przykładach polecenia.
Zadanie2:
Wykorzystując poznane na lekcji polecenia warunkowe utwórz polecenie tworzące plik tekstowy o nazwie pliki.txt zawierający posortowane nazwy plików z rozszerzeniami com z katalogu c:\Windows\system32 zawierające w nazwie literę "d". Treść polecenia zapisz w zeszycie przedmiotowym.
Istnieje kilka przydatnych wbudowanych zmiennych środowiskowych:
%username% - zawiera nazwę bieżącego użytkownika (małymi literami),
%homedrive% - jest rozwijana w literę dysku na którym znajduje się katalog macierzysty bieżącego użytkownika,
%homepath% - jest rozwijana w ścieżkę katalogu macierzystego bieżącego użytkownika,
%homeshare% - jest rozwijana w zasób dzielony zawierający katalog macierzysty bieżącego użytkownika,
%processor architecture% - jest rozwijana w słowo kluczowe zawierające producenta procesora zainstalowanego w systemie (x86 lub alpha),
%processor level% - jest rozwijana w liczbę wskazującą model procesora z danej rodziny,
%errorlevel% - zawiera stan zakończenia ostatniego polecenia. Wartość 0 generalnie wskazuje poprawne wykonanie, a wartość 1 wskazuje błąd. Niektóre polecenia wykorzystują zmienną do określenia wartości, której interpretacja jest zależna od polecenia.
Każdy użytkownik może samodzielnie definiować własne zmienne w systemie poprzez polecenie:
Interpreter wiersza poleceń systemu Windows zachowuje listę wszystkich poleceń jakie zostały wpisane (w MS-DOS służył do tego program doskey). Można przywołać dowolne wydane polecenie, zmienić je i nacisnąć Enter, by je ponownie wykonać. Domyślnie interpreter poleceń pamięta 50 ostatnich poleceń, jakie zostały użyte w danej sesji. Aby przywołać polecenie z bufora, należy wykonać jedną z poniższych czynności:
- Naciśnij klawisze strzałek w górę i dół, by przewinąć listę zachowanych poleceń.
- F2 kopiuje poprzednie polecenie do wiersz poleceń do znaku , jaki zostanie przez użytkownika określony.
- F3 powtarza całe poprzednie polecenie.
- F4 kasuje poprzednie polecenie do określonego przez użytkownika znaku.
- F7 wywołuje okno pozwalające na przewijanie listy wszystkich poleceń, jakie zostały wydane od otwarcia okna wiersza poleceń. Klawisze strzałek w górę i dół, służą by przewinąć listę poleceń.
- Wielokrotne naciśnięcie klawisza strzałki w prawo spowoduje wypisanie poprzedniego polecenia znak po znaku.