T: Partycje, FAT, klastry.

Zadanie1:
Odszukaj w serwisie internetowym Wikipedii informacje na temat partycji.

Partycją nazywamy wyodrębniony logicznie obszar dysku twardego, na który składa się pewna liczba przylegających do siebie cylindrów.

Tablica partycji (Partition Table) zapisana jest w MBR, zajmuje 64 bajty i zawiera po jednym wpisie dla każdej z czterech możliwych do założenia partycji. Pojedynczy wpisu na temat partycji zajmuje 16 bajtów i składa się z następujących informacji:

Partycja podstawowa (Primary Partition) - partycja wykorzystywana najczęściej do instalacji systemów operacyjnych; jej dane zapisane są w Tablicy Partycji umieszczonej w MBR.

Partycja rozszerzona (Extended Partition) - umożliwia ominięcie ograniczenia utworzenia czterech partycji na dysku twardym. Partycje stworzone na jej obszarze zwane są dyskami logicznymi.

Dysk logiczny - partycja umieszczona w obszarze zarezerwowanym przez partycję typu extended (rozszerzoną).

W pierwszym sektorze dysku mogą być zdefiniowane maksymalnie cztery partycje (podstawowe i ewentualnie jedna rozszerzona). W partycji rozszerzonej można definiować dowolną liczbę partycji logicznych (Logical Partition). Na początku każdej partycji znajduje się sektor ładujący FSBR (File System Boot Record). Zawiera on informacje na temat danego systemu danych oraz program IPL (Initial Program Leader) sprowadzający do pamięci operacyjnej sam OS.

Partycja rozszerzona w pierwszym sektorze oprócz FSBR zawiera własną tablicę partycji EPT (Extended Partition Tables), w której zdefiniowana jest pierwsza partycja logiczna i ewentualnie kolejna. Z czterech wierszy opisujących tablicę partycji wykorzystywane są maksymalnie dwa (pozostałe są puste). Kolejna partycja logiczna zawiera również własny sektor ładujący FSBR i tablicę partycji EPT.

Partycję, na której zainstalowany jest system operacyjny nazywamy partycją systemową. System operacyjny może być uruchamiany tylko z partycji podstawowej z ustawioną flagą aktywności, ale niekoniecznie musi być na niej zainstalowany.

Klaster jest to najmniejsza ilość miejsca na dysku, która może być przeznaczona do przechowywania pliku. Wszystkie systemy plików używane przez system Windows organizują przestrzeń na dyskach twardych na podstawie klastrów, które składają się z jednego sektora lub większej liczby sąsiadujących ze sobą sektorów (20*S=512B, 21S=1024B, 22*S=2048B, 23*S=4KB, 24*S=8KB, 25*S=16KB, 26*S=32KB, 27*S=64KB). Im mniejszy rozmiar klastra, tym efektywniej są przechowywane informacje na dysku. Jeżeli rozmiar klastra nie zostanie określony podczas formatowania, system Windows wybierze rozmiar domyślny na podstawie rozmiaru woluminu (najczęściej 4 KB). Rozmiary domyślne są wybierane w celu zredukowania ilości traconego miejsca i stopnia defragmentacji na woluminie. Klaster jest również nazywany jednostką alokacji.

Tablica alokacji plików (FAT) to system plików używany w systemie MS-DOS i innych systemach operacyjnych Windows do organizowania plików i zarządzania nimi. Tablica alokacji plików (FAT) to struktura danych, którą system Windows tworzy w momencie formatowania woluminu za pomocą systemu plików FAT lub FAT32. System Windows przechowuje w niej informacje o wszystkich plikach, dzięki czemu można je później pobierać.